Traumatigen.blog

Over mijn persoonlijke ervaringen met depressie, burn-out en trauma

Menu
  • Home
  • Blog
    • Als een bange kat
    • Voorgoed verdwenen in de mist
    • Bedplassen
    • De “omgekeerde” narcist
    • Verborgen narcisme
    • Omgaan met een verborgen narcist
    • Perfectionisme
    • Depressie
    • Het graf
    • Trauma
    • De oude wijze man
    • Burn-out en HSP
    • Hooggevoeligheid (HSP)
    • Vriendschappen (HSP)
Menu

Perfectionisme

Posted on September 26, 2024February 21, 2025 by Me

Vroeger had mijn vader een atlas waarin, naast kaarten van alle werelddelen, ook ons zonnestelsel en de Melkweg beschreven stonden. De mooie illustraties van de zon, planeten en de Melkweg fascineerden me en wekten mijn interesse. Als men me vroeg wat ik wilde worden, dan was het antwoord steevast: “astronaut” of “piloot”. Eigenlijk allebei als het even kon. Omdat ik toen blijkbaar al graag schreef, schreef ik de hele tekst over ons zonnestelsel uit die atlas over, zo netjes als ik maar kon. Ik mocht van mezelf geen enkele fout schrijven. Als ik dan toch een fout maakte, al was het de laatste zin aan de achterkant van een bladzijde die al aan beide kanten volgeschreven was, dan frommelde ik het papier tot een prop op en gooide het in de vuilbak, om dan weer van voren af aan te beginnen. Ik heb die tekst zo vaak geschreven dat ik grote stukken daarvan van buiten kende.
Mijn vader vond het iets om over te pochen dat zijn kind zo streng was voor zichzelf. Ik hoorde het hem vaker vertellen tegen familie of kennissen. Hij had zelfs de proppen papier uit de vuilbak gehaald als bewijsmateriaal. Zijn lijfspreuk was immers: “Als je iets doet, doe je het goed of je laat het maar”.
Als kind was ik dus al erg perfectionistisch en streng voor mezelf. Dat is ook iets wat ik nooit helemaal ben kwijtgeraakt. Misschien had ik dat perfectionisme al een beetje in mij. Doordat mijn vader het zag als een deugd kreeg ik er erkenning door. Zijn pochen vond ik eigenlijk niet leuk omdat ik erg verlegen was en zeker niet in de belangstelling wou staan. Maar ik snakte naar erkenning en het idee iets goeds gedaan te hebben.
Mijn vader had niet het vermogen om me te waarderen als persoon, om wie ik ben, maar enkel om hoe goed ik iets deed (zie ook: De “omgekeerde” narcist). Mijn moeder was overleden (zie ook: Voorgoed verdwenen in de mist), dus ik had alleen mijn vader als rolmodel. Omdat ik enkel erkenning kreeg als ik iets heel goed deed, is mijn focus gaan liggen op presteren. Perfectionisme werd een nobel streven, omdat het me erkenning bezorgde.
In dat streven zit een zekere ironie omdat mijn vader waarschijnlijk over mijn prestaties pochte om te laten zien wat een goede vader hij was. Wie zocht er eigenlijk erkenning, hij of ik?
Gaandeweg werd ik nog strenger voor mezelf dan mijn vader voor mij was. De lat werd hoog gelegd en de constante dreiging van falen, die altijd op de loer lag, gaf een constante druk en maakte me onzeker.
Als de schoolcijfers eens wat minder waren, dan kreeg je meteen een bolwassing over hoe hard hij dag en nacht moest werken om ons te laten studeren en dat studeren de enige kans was voor een goede toekomst.
Toen ik na de middelbare school ging verder studeren vond mijn vader dat ik zo hoog mogelijk moest mikken en werd zo de druk nog wat opgevoerd. Hij drukte me op het hart dat als ik niet zou slagen en een jaar zou moeten overdoen, hij het niet meer zou kunnen betalen en het dus afgelopen was met studeren. Met die druk op de schouders, in al mijn onzekerheid en met een gevoel voor eigenwaarde dat al tot ver onder mijn schoenzolen gezakt was, ben ik aan de hogere studies begonnen.
Ik was nog extra vatbaar voor die druk omdat ik een pleaser ben die niemand wil teleurstellen. Ook weer een manier om erkenning te krijgen. En bovendien geen al te goede combinatie met een vader die dat maar al te goed wist te benutten.


Category: Angst, Trauma

Post navigation

← Verborgen narcisme
Depressie →

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

© 2025 Traumatigen.blog | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme